برنامه ریزی راهبردی اکوتوریسم پایدار در شهرهای کوچک با استفاده از مدلهای تحلیل عاملی تأییدی، SWOT و QSPM (مطالعهی موردی: شهرستان ماسال، گیلان)

توسعه­ی اکوتوریسم در ابتدا نیازمند برنامه­ریزی و مدیریت یکپارچه است. برنامه­ریزی توسعه­ی اکوتوریسم در دوران اخیر یکی از مباحث توسعه­ی پایدار گردشگری و توسعه­ی منطقه­ای در جهان بوده است. اکوتوریسم یا گردشگری طبیعت­محور مسئولانه، چنانچه در راستای اهداف توسعه­ی پایدار حرکت نماید، رفاه جامعه­ی محلی را تضمین می­کند. در همین راستا هدف این مقاله تعیین راهبردهای توسعه­ی اکوتوریسم در شهرستان ماسال در غرب استان گیلان است. تحقیق حاضر توصیفی- تحلیلی و از نوع کاربردی-­توسعه­ای است. نمونه­ی آماری تحقیق شامل 42 نفر از کارشناسان آشنا با موضوع در مقاطع کارشناسی­ارشد و دکتری بوده­اند که به روش دلفی و در سه مرحله به تعیین نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید در رابطه با وضعیت اکوتوریسم شهرستان اقدام کرده­اند. برای تحلیل داده­ها از نرم­افزار SPSS و Lisrel 8.80 استفاده شده و برای تعیین روایی پرسشنامه از پانل متخصصان و مدل تحلیل عاملی تأییدی مرتبه­ی اول و برای تعیین پایایی آن از آزمون آلفای کرونباخ به میزان 804/0 بهره گرفته شده است. سپس با استفاده از مدل­های SWOT و QSPM به تدوین راهبردهای توسعه­ی اکوتوریسم شهرستان ماسال اقدام شده است. یافته­ها نشان می­دهد استراتژی قابل اجرا برای این هدف، استراتژی محافظه­کارانه با راهبردهای WO خواهد بود.